Jij, ik en de rest van de wereld

7,432,429,502 mensen op de wereld. Dat was het getal dat om 21:12 op een website stond toen ik naar ‘wereldpopulatie’ googelde. Iedere seconde veranderden de laatste cijfers van het getal. En ook de getallen ‘births today’ en ‘deaths today’ bleven maar groter worden, iedere keer dat ik met mijn ogen knipperde. Ik moet zeggen dat het me een beetje duizelde.

Of je nou in de trein zit, vast staat in de file, op zoek bent naar dat ene ingrediënt in de supermarkt (waarvoor je de winkel echt al drie keer bent rondgelopen) of helemaal losgaat op een festival, de kans is groot dat je niet alleen bent. En dat is maar goed ook, mensen zijn nu eenmaal sociale wezens en we hebben onze medemens hard nodig. Maar terwijl jij druk bezig bent met het verzamelen van je boodschappen of denkt aan dat avondje uit, dat voor vanavond op de planning staat, is ieder ander om je heen ook bezig met zijn of haar eigen verhaal. En de verhalen van een ander, hoe vaak staan we daar bij stil?

Misschien is die opa die iedere ochtend langs komt fietsen wel heel erg eenzaam. En heeft dat meisje dat voorbij rent op het station, net te horen gekregen dat ze gezakt is voor haar tentamen. Of misschien is die man in pak vandaag begonnen aan zijn droombaan en heeft die vrouw daar achterin de zaal wel een heel leuk gesprek met iemand die ze net ontmoet heeft.

7,5 miljard verhalen op de wereld, 7,5 miljard referentiekaders, 7,5 miljard mensen vol met gedachten. Dat zijn er heel wat. En misschien is het goed om er af en toe bij stil te staan dat we niet alleen zijn. Dat de dingen waar jij op dat moment mee bezig bent voor een ander van veel minder belang kunnen zijn.
Maar het idee dat we in een wereld leven met zo veel andere mensen kan ook wel een onrustig gevoel geven. Misschien is het daarom dat we allemaal onze eigen kleine wereld ‘bouwen’, met vrienden, familie en ‘the occasional pet’. Deze wereld die past binnen wat wij kunnen overzien en waarin we ons prettig voelen. Hierin speelt ons leven zich af, met mensen die ons leven binnenkomen en anderen die ‘m weer verlaten.

Misschien bestaat de wereld dus wel uit mensen die allemaal in hun eigen kleine wereld leven. Kleine wereldjes die soms met elkaar overlappen en andere die dat nooit zullen doen. Deze persoonlijke bubbels hebben we nodig, om niet te verdrinken in het grote geheel. En ook al duizelt het me nog steeds een beetje, die 7,5 miljard mensen, het maakt het feit dat jij en ik onze vrienden hebben mogen vinden in de massa, toch eigenlijk best bijzonder.

Liefs,
Sanne